ای به گـنـجـیـنـۀ ِخلـقت دُر نایاب حسین            رحمت واسـعـۀ حق تویی اربـاب حسین

کشتی نوح هم از مرحمتت یـافت نجـات            تویی امیــد رهــاییم ز گــرداب، حـسیـن

نــرود نقش تو از لــوح وجــودم هـرگـز           روز اول شده عکست به دلم قاب حسین

هرگز از ظلمت دنیا به دلم نیست هراس           تا تویی بر ســر من تـابش مهتاب حسین

خواهری خیره به صحرا به زیر لب میگفت:           لب خشک و عطش و خستگی و آب، حسین